De verbeelding als innerlijke grond waar we kunnen landen Er zijn van die momenten waarin het leven te veel tegelijk is. Je lichaam staat strak, je gedachten versnellen, en iets in jou trekt zich dieper terug dan je zelf kunt volgen. Alsof er geen ruimte meer is om te voelen wat er van binnen gebeurt. Juist in die momenten wordt vaak vergeten dat we een vermogen bij ons dragen dat stil, zacht en diep herstellend is: onze verbeelding. Niet als dagdromen, of als wegvluchten. M

Een stille herinnering aan wat er ooit was — of nooit is geweest. Ze vertelde over het moment waarop het haar overspoelde. Niet een emotie met een oorzaak, maar een oer-verdriet. Een huilen dat niet meer stopte. Alsof haar hele lichaam wist wat haar hoofd nooit heeft geweten. Ik herkende het onmiddellijk.

Loskomen van oude zelfbeelden — groeien voorbij je overlevingsrollen. We ontwikkelen allemaal manieren om onszelf te beschermen wanneer onze kernbehoeften lange tijd niet worden gezien of vervuld. Rollen zoals de presteerder, de verzorger, de pleaser of de eenling ontstaan niet uit gedrag alleen; het zijn diep doorvoelde, psychische én lichamelijke strategieën die ons hielpen voortbewegen in een omgeving die te weinig veiligheid of afstemming bood.

Vergeving wordt vaak gezien als een teken van volwassenheid, kracht of spirituele groei. Alsof het iets verhevens is — een bewijs dat we erboven kunnen staan. Maar soms is vergeving geen teken van vrijheid, maar van oude trouw. Als kind leren we loyaal te zijn aan de mensen van wie we afhankelijk zijn. Zelfs als zij degene zijn die ons pijn doen. Die loyaliteit is geen keuze; het is een instinct van overleven.

Hechtingspijn is geen emotie, maar een herinnering in het zenuwstelsel Hechtingspijn komt niet uit het hoofd maar uit het lichaam. Ze is niet nieuw; ze wordt opnieuw aangeraakt. Wat in het kind niet kon worden gevoeld omdat het te veel was, leeft door in het volwassen lichaam als een verlangen dat voortdurend zoekt naar voltooiing. We zeggen dan: “Ik word zo getriggerd,” maar in werkelijkheid zegt het lichaam: Iets ouds probeert eindelijk af te maken wat ooit niet kon word

“One of the biggest signs of childhood trauma is trying to convince the people who are hurting us to treat us well, instead of walking away.”

Blog Lichaamsgerichte therapie en Trauma therapie Biodynamische Psychologie NARM

Trauma en diepe emotionele verwondingen zijn in essentie onze reacties op een overweldigende gebeurtenis of de ervaring dat je hulpeloos...

Het Jungiaanse archetype van de gewonde genezer, Wounded Healer, benadrukt het vermogen van de therapeut om persoonlijke ervaringen van...

Het komt nog vaak voor dat we bij afwezigheid van ziekte spreken over gezondheid. We hebben vanuit deze visie geleerd symptomen te...

Het speelde al langere tijd door mijn hoofd, ik was nog werkzaam in de corporate wereld, maar wilde misschien wel psycholoog worden. Ik...

Kijk nou wat ik terugvind, een tekst geschreven na het behalen van mijn diploma tot Biodynamisch (Psycho-)therapeut. Het laat zien hoe ik...

Wil jij ook verliefd worden op het leven en de risico’s ervan niet schuwen? Ik bied je een perspectief waarin Biodynamische Therapie,...

Dat ik na mijn scholing in Psychologie meer het lichaam (zowel fysiek als energetisch) wilde betrekken, was wel duidelijk. Het werd een...

Op een mooie dag zaten we, mijn broertje en ik, op de achterbank in de auto met in iedere hand een snoepje. Mijn moeder zat voor in de...