Onze adem is onlosmakelijk verbonden met ons mens-zijn. Voor me zie ik hoe mijn dochter bij haar geboorte haar eerste adem teug nam. Ook ...

Ik merk op dat ik loop met snelle pas. De stevigheid waarmee ik mijn voet stap na stap neerzet brengt me in contact met de verharde onder...

Daar ga je dan lief kind. Zeven jaar ben je nu; de mantel van de magische kleutertijd heb je zojuist afgelegd. En hoe! Met een trotse lac...

Door het vanochtend zo stille Vondelpark bracht ik mijn dochter naar school. Op de terugweg fietste ik langs de Koffiesalon waar ik al ve...

Het zou mijn afrondende blog over acceptatie worden. Nu is het een verhaal, geschreven de dag voor volle maan. Vanmorgen, 8.00 uur was he...

Taal… zo vaag! Accepteren is een werkwoord, het draagt de suggestie in zich dat je iets moet doen en het kan zelfs de indruk wekken dat j...

Mentaal begrip van het woord acceptatie, wil nog niet zeggen dat we acceptatie van binnenuit kennen. Ruim 12 jaar werk ik inmiddels met c...

Blog Gronden: Deel 1 introductie. Het was een stralende dag, de bergen lagen vol sneeuw, een prachtig wit landschap zag ik…. En massa’s m...

Stille wateren hebben diepe gronden. Het wordt vaak wat lacherig gezegd, flirterig kan ook of als verlegen en oninteressant aan de kant g...

Aan het einde van de regenboog staat de pot met goud (even doorlezen tot het einde dus!). Verdriet als heling Verdriet; we kennen het all...

Stilte Het was op een mooie zomerse dag dat ik met mijn blote voeten in de vochtige aarde van onze tuin stond. Ik voelde de grassprieten ...