Over projectie, kwetsbaarheid en de kunst van werkelijk lezen Steeds vaker zien we dat schrijvers, therapeuten en andere mensen die over menselijke thema’s schrijven, worden beoordeeld alsof hun werk een open dagboek is. Maar wat zegt dat eigenlijk over onze omgang met kwetsbaarheid? Over onze neiging om te verklaren in plaats van te voelen? En wat verliezen we wanneer we niet meer echt lezen, maar vooral plaatsen?

Waarom een relatie met iemand met sterke narcistische afweer zo ontregelend kan zijn Het is niet altijd de zichtbare pijn, de woorden of de daden die ons ziek maken in een relatie. Soms is het iets subtielers — een veld dat je langzaam uit je eigen samenhang trekt. Zeker bij iemand met sterke narcistische afweer: iemand die niet slecht is, maar diep bang om te verdwijnen. Veel mensen die bewust leven, voelen zo’n relatie als complex. Ze weten wat er speelt, begrenzen.....

Levendigheid is niet iets wat we moeten bereiken. Ze is er al — van nature, als een stroom die door ieder mens beweegt. In de kern van ons wezen is er een spontane beweging richting verbinding, groei en heelheid. Het leven zelf wil leven. Maar in de loop van de tijd raken we vaak iets van dat vrije stromen kwijt. We maken dingen mee die te veel zijn om te voelen, of waarvoor we nog geen woorden hebben. We leren onszelf beschermen, soms heel verfijnd.

Twee gezichten van dezelfde pijn: over de overeenkomsten en verschillen tussen narcisme en co-dependency Het lijkt soms alsof narcisme en co-dependency elkaars tegenpolen zijn. De één lijkt te veel ruimte te nemen, de ander te weinig. De één lijkt zelfgericht, de ander verliest zichzelf juist in de ander. Maar onder die uiterlijke verschillen schuilt vaak eenzelfde wortel: een diep, vaak onbewust gemis aan veilige verbondenheid.

Hechtingspijn is geen emotie, maar een herinnering in het zenuwstelsel Hechtingspijn komt niet uit het hoofd maar uit het lichaam. Ze is niet nieuw; ze wordt opnieuw aangeraakt. Wat in het kind niet kon worden gevoeld omdat het te veel was, leeft door in het volwassen lichaam als een verlangen dat voortdurend zoekt naar voltooiing. We zeggen dan: “Ik word zo getriggerd,” maar in werkelijkheid zegt het lichaam: Iets ouds probeert eindelijk af te maken wat ooit niet kon word

Co-dependency: de pijn van jezelf verliezen in verbinding Er is niets mis met verlangen naar nabijheid. We zijn geboren voor verbinding — ons zenuwstelsel, ons hart, onze huid zijn erop afgestemd. Wat we co-dependency noemen, is niet een tekort aan autonomie of een teveel aan liefde, maar een oude vorm van zelfbescherming: een manier waarop we ooit leerden dat we alleen veilig waren als we de ander niet verloren.

Splitsing is niet per se een “defect”, maar een poging van het organisme om iets ondraaglijks toch te kunnen blijven bevatten — zij het in losse delen. Waar samenhang te pijnlijk is, kiest het systeem voor fragmentatie: beter delen van de werkelijkheid kunnen verdragen dan de hele, overweldigende ervaring. Dat geldt zowel psychisch als fysiologisch: ook het zenuwstelsel verdeelt wat niet samen kan worden gehouden.

Ken je dat: ja zeggen tegen iets of iemand, terwijl je van verre de rode vlaggen al ziet? Een date met iemand waarvan je weet dat het nooit wat kan worden. Naar een feestje gaan waarvan je eigenlijk al wist dat je beter thuis kon blijven. Een taak op je nemen, een situatie opzoeken, je ergens in mengen… Het is niet zo dat we de rode vlaggen niet zien. Vaak merken we ze juist wél op: de subtiele spanning in je buik, het lichte ongemak in een gesprek, dat knagende gevoel

“One of the biggest signs of childhood trauma is trying to convince the people who are hurting us to treat us well, instead of walking away.”

Wat liefde nodig heeft om te bloeien. We verlangen allemaal naar liefde die ons opent, voedt en doet stromen. Toch merken velen hoe kwetsbaar liefde is: ze kan uitdrogen, overspoeld raken of langzaam verdwijnen, zelfs als het gevoel er nog wel is. Liefde is geen abstract ideaal. Ze is een levende beweging door ons lichaam. Ze wordt gedragen door ons zenuwstelsel, onze adem, ons vermogen nabijheid te verdragen. Alleen waar een bedding aanwezig is, kan liefde wortel schieten.

Wat bedoelen we met bestaansgrond? Bestaansgrond gaat over het gevoel dat je er mag zijn. Niet alleen mentaal, maar in iedere cel van je lichaam. Het is de innerlijke bodem waarop je staat, de fundering die je draagt in je relaties, keuzes en dagelijks leven. Wanneer die grond stevig voelt, kun je meebewegen met wat er gebeurt. Als die bodem ontbreekt of wankelt, leef je vaak vanuit angst, spanning of overleven.

Veel mensen komen in mijn praktijk met dezelfde vraag: “We houden van elkaar. Waarom voelt het dan zo moeilijk?” We zijn gewend om liefde te zien als iets van het hart, een warm gevoel dat genoeg zou moeten zijn. Maar liefde leeft niet alleen in het hart. Ze woont in ons hele systeem: in ons zenuwstelsel, in ons ademritme, in hoe ons lichaam spanning loslaat of juist vasthoudt. Wanneer we intiem zijn met iemand, komen oude beschermlagen vanzelf naar boven.

Het window of tolerance – een begrip dat is geïntroduceerd door psychiater Dan Siegel – verwijst naar de bandbreedte waarin ons zenuwstelsel zich veilig en in balans voelt. Binnen dit venster kunnen we emoties ervaren zonder overspoeld te raken, helder nadenken, verbonden blijven met onszelf en anderen, en flexibel omgaan met wat het leven vraagt.

Blog over hoe we ons innerlijk milieu in balans houden. Gezien vanuit Biodynamische Psychologie, NARM en Ayurveda. Lichaamsgerichte therapie Amsterdam Traumatherapie Amsterdam

Lieve ouders, Soms vraag ik me af: welk voorbeeld geef ik mijn kind eigenlijk? We leven in een wereld die doordraait, 24/7, en waar de snelheid vaak als normaal wordt gezien. Natuurlijk, een beetje overlevingsenergie kan geen kwaad. Maar wat leren we onze kinderen als hun dagen zo vol zijn dat er nergens meer een gaatje zit om even te landen?

In deel 1 schreef ik over hoe verliefdheid en echte liefde vaak vermengd raken met oude hechtingspijn en overlevingspatronen. De vraag die dan vaak opkomt is: wanneer heeft zo’n relatie kans, en wanneer is het juist wijs om te begrenzen of zelfs los te laten? Het antwoord is niet eenvoudig. Want elke relatie raakt wel iets van onze geschiedenis. De vraag is niet óf je getriggerd wordt, maar hóe je met die triggers omgaat – alleen én samen.

Een blik op verliefdheid vanuit lichaamsgerichte & trauma therapie.

Overspannenheid – wanneer je lichaam niet langer meegaat in het oude verhaal Veel mensen denken dat overspannenheid vooral gaat over te hard werken of te veel doen. Maar wie het zelf heeft ervaren, weet: zelfs met vakantie, minder werken of meer slapen kom je er vaak niet uit. De vermoeidheid, de spanning, het snel geraakt zijn – ze blijven. Alsof je lichaam niet langer meedoet in het verhaal dat je hoofd al zolang kent: nog even volhouden, straks wordt het beter. Wat oversp

Blog over eiwitten als bouwstenen voor lichaam en leven. Vitaliteit hangt niet alleen af van wat je eet, het gaat ook om innerlijke voeding.

Blog over waarom vetten onmisbaar zijn als bouwstof, brandstof en balsem voor ons zenuwstelsel. Geschreven vanuit het perspectief van lichaamsgerichte en trauma therapie, en Ayurveda.