De ontregeling waar narcistische afweer deel van de relatie-dynamiek is

Waarom een relatie met iemand met sterke narcistische afweer zo ontregelend kan zijn

Het is niet altijd de zichtbare pijn, de woorden of de daden die ons ziek maken in een relatie. Soms is het iets subtielers — een veld dat je langzaam uit je eigen samenhang trekt. Zeker bij iemand met sterke narcistische afweer: iemand die niet slecht is, maar diep bang om te verdwijnen.

Veel mensen die bewust leven, voelen zo’n relatie als complex. Ze weten wat er speelt, begrenzen, zorgen goed voor zichzelf, zien de mens achter de afweer. En toch raakt er iets verstoord.

Niet omdat ze onbewust zijn, maar juist omdat hun systeem zó verfijnd is afgestemd op verbinding dat het niet kan negeren wat er niet klopt.

De subtiele ontregeling

Narcistische afweer is in wezen een beschermingsstrategie tegen diepe schaamte en onvermogen om kwetsbaarheid te verdragen. Het is een manier om de psyche bijeen te houden waar het ooit dreigde te breken. Maar in contact zorgt het ervoor dat de werkelijkheid voortdurend een beetje herschreven wordt.

Wat jij voelt als afstand, spanning of onveiligheid, wordt door de ander ontkend of verdraaid. Niet uit kwade wil, maar omdat de waarheid te pijnlijk zou zijn.

Zo ontstaat een subtiele maar voortdurende ontregeling: jouw lichaam voelt iets, jouw hoofd weet iets anders, en je hart probeert ertussen te bemiddelen. Dat voortdurende schakelen — tussen voelen, begrijpen, relativeren, verbinden — put het systeem uit. Je raakt niet ziek van de ander, maar van het verlies aan afstemming op jezelf.

Wanneer de omgeving meevoelt

Mensen om je heen zien vaak niet precies wat er gebeurt, maar ze voelen dat je minder stralend bent, meer gespannen, verward misschien. Ze zien hoe je probeert in verbinding te blijven met iets wat jou stilaan uit verbinding trekt.

Hun bezorgdheid is niet veroordelend, maar instinctief: ze voelen dat je regulatie, je rust, je eigen waarheid onder druk staat.

De paradox van bewustzijn

Wie bewust leeft, ziet twee waarheden tegelijk: de mens én de afweer. Je herkent de pijn achter het gedrag, maar ook de impact op je eigen lichaam. Daar zit de paradox — en ook de beproeving. Want compassie zonder begrenzing kan langzaam omslaan in zelfverraad, terwijl afstand zonder begrip je hart doet verharden.

De uitdaging is dus niet: kiezen tussen liefde of afstand, maar leren in het midden te blijven staan, waar beide waar zijn.

Wat helpt

Heling in deze dynamiek begint niet bij de ander, maar bij het terugvinden van je eigen realiteit. Voelen wat je voelt, zonder het meteen te begrijpen of te verklaren. Vertrouwen op je lijf als kompas: klopt dit veld voor mij, ja of nee?

Daarin kan de aanwezigheid van een getuige — therapeut, vriend, mens die niet meegaat in de verwarring — van levensbelang zijn. Iemand die je helpt herinneren: wat jij voelt, klopt.

Dat is het begin van herstel van regulatie, van waarheid, van gezondheid.

Tot slot

Een relatie met iemand met sterke narcistische afweer is niet per se gedoemd. Soms kan er iets verzachten, als beide werkelijk bereid zijn hun bescherming te herkennen. Maar vaak vraagt het dat één van beiden — meestal degene die het meest bewust is — de moed heeft om uit het veld te stappen.

Niet uit onwil of oordeel, maar omdat liefde pas echt kan bestaan waar waarheid voelbaar is.

En het lichaam liegt nooit.

#lichaamsgerichtetherapie #traumaheling #relatiedynamiek #hechting #codependency #narcisme #liefde #compassie #verbinding #contact #kwetsbaarheid #NARM #regulatie #zelfregulatie #coregulatie #intuitie