Lieve ouders, Soms vraag ik me af: welk voorbeeld geef ik mijn kind eigenlijk? We leven in een wereld die doordraait, 24/7, en waar de snelheid vaak als normaal wordt gezien. Natuurlijk, een beetje overlevingsenergie kan geen kwaad. Maar wat leren we onze kinderen als hun dagen zo vol zijn dat er nergens meer een gaatje zit om even te landen?

In deel 1 schreef ik over hoe verliefdheid en echte liefde vaak vermengd raken met oude hechtingspijn en overlevingspatronen. De vraag die dan vaak opkomt is: wanneer heeft zo’n relatie kans, en wanneer is het juist wijs om te begrenzen of zelfs los te laten? Het antwoord is niet eenvoudig. Want elke relatie raakt wel iets van onze geschiedenis. De vraag is niet óf je getriggerd wordt, maar hóe je met die triggers omgaat – alleen én samen.

Een blik op verliefdheid vanuit lichaamsgerichte & trauma therapie.

Overspannenheid – wanneer je lichaam niet langer meegaat in het oude verhaal Veel mensen denken dat overspannenheid vooral gaat over te hard werken of te veel doen. Maar wie het zelf heeft ervaren, weet: zelfs met vakantie, minder werken of meer slapen kom je er vaak niet uit. De vermoeidheid, de spanning, het snel geraakt zijn – ze blijven. Alsof je lichaam niet langer meedoet in het verhaal dat je hoofd al zolang kent: nog even volhouden, straks wordt het beter. Wat oversp

Blog over eiwitten als bouwstenen voor lichaam en leven. Vitaliteit hangt niet alleen af van wat je eet, het gaat ook om innerlijke voeding.

Blog over waarom vetten onmisbaar zijn als bouwstof, brandstof en balsem voor ons zenuwstelsel. Geschreven vanuit het perspectief van lichaamsgerichte en trauma therapie, en Ayurveda.

Ervaar je intense relaties die je uitputten? Ontdek hoe lichaamsgerichte therapie, NARM en trauma-therapie je kunnen helpen meer rust, kracht en verbinding te ervaren.

Blog Lichaamsgerichte therapie en Trauma therapie Biodynamische Psychologie NARM

Wat vezels doen in je lichaam Vezels zijn onverteerbare delen van planten die we eten. Ze geven ons geen calorieën, maar zijn onmisbaar...

Meer dan eten en drinken Iedere dag zijn we bezig met voeding. We hebben eten en drinken nodig om onze organen goed te laten werken, voor energie, herstel en het in balans houden van onze lichaamstemperatuur. Zelfs één maaltijd overslaan kan ons al doen voelen dat het lijf minder energie heeft. En ook onze vochthuishouding vraagt zorg en aandacht: we hebben dagelijks voldoende water nodig om in balans te blijven.

Wat is emotionele verwaarlozing? Er zijn dingen die niet gezegd hoeven te worden om voelbaar te zijn. Een kind dat alles lijkt te hebben, maar niet gevoeld wordt in wie het is. Een jeugd zonder klappen of grote drama’s, en toch met een diepe, stille eenzaamheid. Een leven dat goed lijkt te gaan — van buitenaf bekeken — maar van binnen voelt als een voortdurende poging om erbij te horen, om te bestaan, om kloppend te zijn.

De onzichtbaarheid die blijft hangen. Over verdwijnen als aanpassing, en de weg terug naar jezelf. Soms is het alsof niemand je ziet. Niet omdat je je verstopt, maar omdat je nog leeft in een oude beweging van verdwijnen. Van kleiner worden. Van geen ruimte innemen, om niet te veel te zijn. En het gekke is: harder praten helpt niet. Opvallender zijn ook niet. Meer geven, uitleggen, bewijzen — het maakt het alleen maar leger.

Wanneer niemand echt ziet. Soms voelt het alsof je er helemaal alleen voor staat. Niet omdat er niemand is, maar omdat niemand werkelijk ziet. Je omgeving reageert — met goedbedoelde adviezen, oordelen, vragen of oplossingen — maar iets in jou blijft onbewogen en ongezien. Alsof er op een ander niveau iets leeft dat niet wordt opgemerkt. Alsof jij spreekt vanuit een diepere laag, maar de wereld luistert op een ander kanaal.

Soms lijken we alles goed te doen — we communiceren, proberen te verbinden, houden rekening met de ander, stellen ons open, regelen, dragen, en blijven zoeken naar hoe het anders kan. En toch loopt het mis. Zoals in mijn eigen renovatieproces, waarin deadlines verschoven, kosten opliepen en ik steeds opnieuw mezelf de vraag stelde: Heb ik iets gemist? Had ik dit kunnen voorkomen? Het is een bekende reflex. Als iets misloopt, zoek ik de verantwoordelijkheid als eerste ....

Verslaving roept vaak beelden op van controleverlies, herhaling, afhankelijkheid. Maar als we wat dieper kijken, zien we geen zwakte of gebrek aan wilskracht—maar een innerlijke hunkering. Een zoeken naar iets dat ooit ontbrak. In mijn praktijk kijk ik niet naar verslaving als een probleem dat “weg” moet. Ik kijk naar de mens die ermee leeft. Naar het verhaal eronder. Naar de pijn, de bescherming, de intelligentie van het systeem dat iets in stand houdt, omdat het (ooit) nod

Als iets toxisch voelt — over relaties, pijn en innerlijk contact Het woord toxisch wordt steeds vaker gebruikt om relaties of dynamieken...

“Narcisme.” Een woord dat snel valt. In de media, in relaties, in therapie. Vaak als label, soms als oordeel. Maar wat bedoelen we er eigenlijk mee? In mijn praktijk kijk ik niet naar mensen als een verzameling stoornissen of labels. Ik kijk naar de mens als geheel. Naar wat iemand in zijn of haar leven heeft moeten doen om te overleven, zich staande te houden, erkenning of veiligheid te vinden. En narcisme zie ik dan niet als ‘fout’, maar als een menselijke aanpassing aan e

“Mijn buik voelt al zo lang opgezet, ik wil er vanaf.” “Ik pieker de hele dag door, het moet stoppen.” “Mijn schouders doen pijn, waarom laat mijn lichaam me niet gewoon met rust?” “Ik ben aangekomen rond mijn heupen, en niks werkt om het kwijt te raken.” Herkenbaar? Veel mensen die ik begeleid in mijn praktijk komen met een soortgelijke wens: ik wil ergens van af. Van een klacht, een gevoel, een spanning, een bepaald patroon. En begrijpelijk ook. Het voelt ongemakkelijk, on

Thuiskomen in wie je bent Soms zijn we ergens, maar voelen we onszelf nauwelijks. We voeren gesprekken, maken keuzes, leven ons leven — maar vanbinnen is er afstand. Verdoving. Afwezigheid. Presentie betekent: ik ben hier. Niet alleen met je hoofd, maar met je hart, je buik, je adem, je cellen. Belichaming betekent: ik bewoon mezelf. Je lichaam is geen object of voertuig, maar een levend, voelend thuis waar jij mag wonen. Voor mensen die de last van trauma dragen is

Je zenuwstelsel wil je niet ‘fixen’, het wil verbinding. We kennen allemaal momenten waarin we ons overweldigd voelen, afgesloten raken, of net andersom: té veel willen doen, té snel willen gaan. Ons zenuwstelsel is voortdurend bezig om ons in balans te houden — vaak buiten ons bewustzijn om. In lichaamsgerichte- en traumatherapie spreken we dan over zelfregulatie en co-regulatie: twee natuurlijke manieren waarop ons lichaam spanning, emoties en prikkels verwerkt.