Een stille herinnering aan wat er ooit was — of nooit is geweest. Ze vertelde over het moment waarop het haar overspoelde. Niet een emotie met een oorzaak, maar een oer-verdriet. Een huilen dat niet meer stopte. Alsof haar hele lichaam wist wat haar hoofd nooit heeft geweten. Ik herkende het onmiddellijk.

Het stille verlangen dat onder je dagelijkse leven ligt. In ieder mens leeft een creatieve stroom. Niet creatief in de zin van schilderen of schrijven, maar in de zin van: een innerlijke beweging die wil groeien, vormgeven, verbinden. Een zachte maar krachtige impuls die van binnenuit richting geeft aan ons leven. Die impuls is er vanaf het begin. Je ziet haar in de nieuwsgierigheid van een kind, in het reiken, in het spel, in de vrijheid om te ontdekken. Het is onze natuur