Sinds kort ontvang ik muziekles en leer ik met een piano omgaan alsof het mijn geliefde is. Zo voelt het althans, wat een intimiteit! Ooit met zangles vond ik het al vreselijk intiem om zo van binnenuit mijn stem te horen klinken. Een intimiteit met mezelf die ik bijna te spannend vond, om eerlijk te zijn. Met de piano had ik daar nog niet zo over nagedacht. Ik zette mijn vingers op de toetsen en luisterde goed naar de leraar en keek in welke volgorde mijn vingers de toetsen moesten aanraken om tot een melodie te komen. Ik voelde me al snel betrapt, zoals ik me bewust werd van mezelf. Ik maakte contact met de toets en nog voordat het geluid naar mij kon uitreiken, stond mijn vinger alweer op de volgende toets. Alsof ik er bij die vorige toets nooit echt geweest was. Ik zag mezelf vluchtig door het leven rennen, nergens echt landen, er steeds net niet helemaal zijn. Eenzaam, ongezien, voor eeuwig op de vlucht.
Na dat beeld even aan te hebben gekeken, volgde een nieuwe poging. Mijn 5 vingers landde 1 voor 1 op de toetsen. Ik kreeg de instructie om de toetsen om beurten een beetje te masseren, voordat ik naar de volgende toets ging. Ook mocht ik de zwaartekracht uitnodigen en kreeg ik toestemming om te leunen in de toets. Met iedere vinger begon ik me welkom te voelen, ik begon verbinding te ervaren. Ik kon echt helemaal aankomen in dat ene moment waarop mijn vinger een toets raakte. Er helemaal in aanwezig zijn, als een manier van thuis zijn. Mijn adem kwam tot rust, hoewel ik daarvoor niet door had dat er iets van onrust in mij zat. Ik voelde het stromen in mijn hele lichaam. De sfeer in mezelf en in het leslokaal vulde zich met een warme aanwezigheid.
Na mijn vingers zo 1 voor 1 te laten landen op de toetsen, klonken de noten ieder voor zich voller en dieper dan in mijn eerste poging. Ik keek de leraar aan en zei dat ik nog wel iets miste. Hij knikte en liet me horen en zien hoe hij de toetsen met elkaar verbond. Ik kon me bijna niet inhouden om het zelf te proberen. Eerst met mijn rechterhand, om beurten een vinger op toets en dan het verwisselen van de vingers precies op het moment dat de onderlinge verbinding gemaakt kon worden. Daarna ook mijn linkerhand. Vervolgens beide handen, alle tien mijn vingers. Als kralen aan een ketting en als mensen die samen geluk ervaren. Nu was het een dans waarin de piano, de toetsen, mijn vingers, mijn handen en ik als eenheid de muziek gevonden hadden. Moeiteloos, verbonden, natuurlijk en in volmaakte harmonie. Dat is wat ik belichaming noem en waarom ik ooit lichaamsgericht therapeut wilde worden. Dit is de manier waarop ik mezelf en anderen wil (aan-) raken. Mijn volste zijn leven, al is het maar voor even.
#duikinjevolstezijn, #biodynamiek, #lichaamsgerichtetherapie, #psychologie, #psychotherapie, #yoga, #ayurveda, #bewustzijn, #belichaming, #piano, #muziek, #kunst, #leven, #verbinding, #connection, #circle, #nature, #truenature, #anneliennijlandfotografie, #moeiteloos, #harmonie, #eenvoud, #meditatie, biodynamischepsychologie