Vergeving wordt vaak gezien als een teken van volwassenheid, kracht of spirituele groei. Alsof het iets verhevens is — een bewijs dat we erboven kunnen staan. Maar soms is vergeving geen teken van vrijheid, maar van oude trouw. Als kind leren we loyaal te zijn aan de mensen van wie we afhankelijk zijn. Zelfs als zij degene zijn die ons pijn doen. Die loyaliteit is geen keuze; het is een instinct van overleven.

Hechtingspijn is geen emotie, maar een herinnering in het zenuwstelsel Hechtingspijn komt niet uit het hoofd maar uit het lichaam. Ze is niet nieuw; ze wordt opnieuw aangeraakt. Wat in het kind niet kon worden gevoeld omdat het te veel was, leeft door in het volwassen lichaam als een verlangen dat voortdurend zoekt naar voltooiing. We zeggen dan: “Ik word zo getriggerd,” maar in werkelijkheid zegt het lichaam: Iets ouds probeert eindelijk af te maken wat ooit niet kon word