De verbeelding als innerlijke grond waar we kunnen landen Er zijn van die momenten waarin het leven te veel tegelijk is. Je lichaam staat strak, je gedachten versnellen, en iets in jou trekt zich dieper terug dan je zelf kunt volgen. Alsof er geen ruimte meer is om te voelen wat er van binnen gebeurt. Juist in die momenten wordt vaak vergeten dat we een vermogen bij ons dragen dat stil, zacht en diep herstellend is: onze verbeelding. Niet als dagdromen, of als wegvluchten. M

Loskomen van oude zelfbeelden — groeien voorbij je overlevingsrollen. We ontwikkelen allemaal manieren om onszelf te beschermen wanneer onze kernbehoeften lange tijd niet worden gezien of vervuld. Rollen zoals de presteerder, de verzorger, de pleaser of de eenling ontstaan niet uit gedrag alleen; het zijn diep doorvoelde, psychische én lichamelijke strategieën die ons hielpen voortbewegen in een omgeving die te weinig veiligheid of afstemming bood.

Hechtingspijn is geen emotie, maar een herinnering in het zenuwstelsel Hechtingspijn komt niet uit het hoofd maar uit het lichaam. Ze is niet nieuw; ze wordt opnieuw aangeraakt. Wat in het kind niet kon worden gevoeld omdat het te veel was, leeft door in het volwassen lichaam als een verlangen dat voortdurend zoekt naar voltooiing. We zeggen dan: “Ik word zo getriggerd,” maar in werkelijkheid zegt het lichaam: Iets ouds probeert eindelijk af te maken wat ooit niet kon word