De Ontvouwende ontmoeting

Soms ontstaat er in een sessie een stilte die ‘sacred’ voelt.

Niet leeg, maar vol. Een adem die vanzelf dieper wordt, een trilling in het lichaam, een glimp van zachtheid of helderheid. Alsof het leven zelf even door de kieren naar binnen stroomt.

Het zijn momenten waarop iets van binnen zich herinnert hoe het is om niet meer te hoeven vechten, maar eenvoudigweg te zijn.

Ik zie het vaak gebeuren — en elke keer opnieuw raakt het me.

Hoe mensen die lang hebben volgehouden, ineens iets van ontspanning toelaten. Hoe onder lagen van spanning, controle of verdriet een levendig mens tevoorschijn komt. Niet nieuw, niet anders, maar opnieuw voelbaar.

We denken vaak dat heling een proces is van verandering.

Van iets worden, iets oplossen, iets beter doen. Maar in wezen is het een ontmoeting — met dat wat we in onszelf lang niet meer hebben aangeraakt. Met de delen die ooit zijn achtergebleven, ingehouden, bevroren. Wanneer we die weer durven ontmoeten, zonder oordeel, begint iets zich te ontvouwen. Zonder dat we weten hoe. Zonder dat we het kunnen sturen.

Het lichaam weet de weg.

Het herinnert zich de oorspronkelijke beweging naar openheid en verbinding. En als er genoeg veiligheid is, komt die beweging vanzelf weer op gang. Niet door te forceren, maar door te luisteren. Door aanwezig te zijn bij wat zich laat zien, ook als dat kwetsbaar of ongemakkelijk is.

Wat mij telkens opnieuw raakt, is de eenvoud van dat moment.

Er hoeft niets gefixt te worden. Er is alleen een mens, die weer contact maakt met het leven in zichzelf. Een zachte adem, een traan, een glimlach — en daaronder een stille verwondering: het is er nog.

Heling is, in die zin, niet iets wat we doen.

Het is iets wat gebeurt, wanneer we toestaan dat het leven ons weer vindt. De ontmoeting die zich dan ontvouwt, is misschien wel de meest wezenlijke die er is: tussen wie we dachten te moeten zijn, en wie we in waarheid al die tijd waren.

Misschien herken je iets van dat verlangen om niet langer te moeten werken aan jezelf, maar weer bewogen te worden door wat leeft. Om niet te sturen, maar te luisteren. Soms begint het precies daar — in die stille ontvouwing, waar het leven je zachtjes tegemoetkomt.

#lichaamsgerichtetherapie #biodynamischepsychologie #narm #ontvouwen #zachtheid #aanwezigzijn #verlangen #levendigheid #ontmoeting #heling #adem #stilte #zijn #belichaming #verbinding