Soms ontstaat er in een sessie een stilte die ‘sacred’ voelt. Niet leeg, maar vol. Een adem die vanzelf dieper wordt, een trilling in het lichaam, een glimp van zachtheid of helderheid. Alsof het leven zelf even door de kieren naar binnen stroomt. Het zijn momenten waarop iets van binnen zich herinnert hoe het is om niet meer te hoeven vechten, maar eenvoudigweg te zijn. Ik zie het vaak gebeuren — en elke keer opnieuw raakt het me.

Lieve ouders, Soms vraag ik me af: welk voorbeeld geef ik mijn kind eigenlijk? We leven in een wereld die doordraait, 24/7, en waar de snelheid vaak als normaal wordt gezien. Natuurlijk, een beetje overlevingsenergie kan geen kwaad. Maar wat leren we onze kinderen als hun dagen zo vol zijn dat er nergens meer een gaatje zit om even te landen?