De overgang van de winter naar de lente. De overgang van basisschool kinderen naar middelbare scholieren. De overgang van de donkere koude dagen naar de lichte en warmere dagen. De overgang van oorlog naar vrede. De overgang van het oude leiderschap naar het nieuwe leiderschap. De overgang van het mannelijke naar het vrouwelijke. De overgang van het ene naar het andere.....
Leven is altijd in beweging en deze cycli van overgangen zie je overal in de natuur terug. De lente is bij uitstek zo’n periode waarin het in alles voelbaar en zichtbaar is. De magnolia in de tuin is alweer voorbij het hoogtepunt van haar bloei. De vogels zingen mij ’s ochtends wakker. Als ik buiten wandel voel ik dat de zonnestralen die mijn gezicht verwarmen alweer in kracht toenemen, terwijl de eerste sproetjes mijn bleke winterse huid opvrolijken.
Reflecterend op mijn persoonlijke situatie kwam ik deze winter nogal wat stagnatie tegen, in mijn omgeving zowel als innerlijk. Zo binnen, zo buiten. Ik stapte eerst in de valkuil. Op volle kracht probeerde ik de stagnatie te omzeilen. Die weerstand keerde zich echter tegen mij. Tot ik mij bewust werd van het averechtse effect en me vanuit dat inzicht kon overgeven. Wat volgde was ontspanning en vertrouwen. De verbinding met mijn natuur herstelde zich en de situaties buiten mij bevonden zich als vanzelf weer in harmonie.
Nu terugblikkend, vanuit deze prille lentedagen, is het opnieuw verrassend om te zien hoe de winter, met haar schone stilte, voor een uitbundige rijping van al dat zaad in die diepe aarde heeft gezorgd. In de natuur ontkom je er niet meer aan. De knoppen tonen zich volop en de eerste bloemen zijn een duidelijk resultaat van wat zich daar diep in de aarde afspeelde gedurende die winterse kou.
De stilte is bij uitstek de plek waar beweging, leven en vitaliteit te vinden is. Ook ik heb de overgang van winter naar lente gemaakt. Ik bedoel dan niet alleen dat ik mijn wollen trui geruild heb voor een katoenen en dat ik de stamppot verruild heb voor een lichtere maaltijd. Ik bedoel een innerlijke overgang, daar waar rijping heeft plaatsgevonden. Dat wat gerijpt is raakt aan alle aspecten van mijn leven. Het is alsof de winter een baarmoeder was waarin nieuw leven groeide. Nu, in de lente, voel ik mij herboren. Mijn ogen knipperen nog een beetje in het felle licht. Ik oriënteer mij in mezelf en om me heen, waar ik mezelf en de ander met nieuwe (innerlijke) ogen waarneem.
De komende lentemaanden deel ik meer met je vanuit dit nieuwe perspectief. Ik hoop je te inspireren en met je te verbinden. Hoewel overgangscycli natuurlijk zijn, verlopen ze lang niet allemaal even soepel. Het is soms taai, rauw, moeizaam en ronduit pijnlijk. Dat zijn de momenten waarop we de verbinding met elkaar nodig hebben. Niet om elkaars pijn weg te nemen. Wel om de herhaling te voorkomen van die keren in je leven dat je er alleen mee was en er niet in gekend bent.
#lente, #overgang, #cyclus, #seizoenen, #perspectief, lentekriebels, #winter, #herfst, #zomer, #duikinjevolstezijn, #biodynamiek, #lichaamsgerichtetherapie, #biodynamischepsychologie, #ayurveda, #yoga, #psychologie, #levenskracht, #neurologie, #biologie, #therapie, #levensenergie, #levenskracht, #harmonie, #verbinding