Het is geen zwakte om anderen nodig te hebben. Het is menselijk. Toch hebben velen van ons geleerd dat afhankelijkheid iets is om te vermijden. Dat kracht betekent: zelfstandig zijn, alles zelf dragen, emoties beheersen, het alleen kunnen. Dat je pas veilig bent als je niemand meer écht nodig hebt. Maar diep vanbinnen weet het lichaam iets anders. Het herinnert zich dat we, om te kunnen leven, altijd in relatie staan.

Lichaam, relatie en heling: de dans van afhankelijkheid en afstand ervaren. Er is een dimensie van co-dependency en narcistische afweer die vaak onzichtbaar blijft: de lichamelijke ervaring. Niet alleen gedachten of gevoelens, maar het lichaam draagt de oude hechtingswond. In intieme relaties wordt dit zichtbaar en voelbaar — voor jezelf én de ander.

In deel 1 schreef ik over hoe verliefdheid en echte liefde vaak vermengd raken met oude hechtingspijn en overlevingspatronen. De vraag die dan vaak opkomt is: wanneer heeft zo’n relatie kans, en wanneer is het juist wijs om te begrenzen of zelfs los te laten? Het antwoord is niet eenvoudig. Want elke relatie raakt wel iets van onze geschiedenis. De vraag is niet óf je getriggerd wordt, maar hóe je met die triggers omgaat – alleen én samen.

Een blik op verliefdheid vanuit lichaamsgerichte & trauma therapie.