Levendigheid is niet iets wat we moeten bereiken. Ze is er al — van nature, als een stroom die door ieder mens beweegt. In de kern van ons wezen is er een spontane beweging richting verbinding, groei en heelheid. Het leven zelf wil leven. Maar in de loop van de tijd raken we vaak iets van dat vrije stromen kwijt. We maken dingen mee die te veel zijn om te voelen, of waarvoor we nog geen woorden hebben. We leren onszelf beschermen, soms heel verfijnd.

Splitsing is niet per se een “defect”, maar een poging van het organisme om iets ondraaglijks toch te kunnen blijven bevatten — zij het in losse delen. Waar samenhang te pijnlijk is, kiest het systeem voor fragmentatie: beter delen van de werkelijkheid kunnen verdragen dan de hele, overweldigende ervaring. Dat geldt zowel psychisch als fysiologisch: ook het zenuwstelsel verdeelt wat niet samen kan worden gehouden.

Ken je dat: ja zeggen tegen iets of iemand, terwijl je van verre de rode vlaggen al ziet? Een date met iemand waarvan je weet dat het nooit wat kan worden. Naar een feestje gaan waarvan je eigenlijk al wist dat je beter thuis kon blijven. Een taak op je nemen, een situatie opzoeken, je ergens in mengen… Het is niet zo dat we de rode vlaggen niet zien. Vaak merken we ze juist wél op: de subtiele spanning in je buik, het lichte ongemak in een gesprek, dat knagende gevoel

Blog over hoe we ons innerlijk milieu in balans houden. Gezien vanuit Biodynamische Psychologie, NARM en Ayurveda. Lichaamsgerichte therapie Amsterdam Traumatherapie Amsterdam

Wat vezels doen in je lichaam Vezels zijn onverteerbare delen van planten die we eten. Ze geven ons geen calorieën, maar zijn onmisbaar...

Meer dan eten en drinken Iedere dag zijn we bezig met voeding. We hebben eten en drinken nodig om onze organen goed te laten werken, voor energie, herstel en het in balans houden van onze lichaamstemperatuur. Zelfs één maaltijd overslaan kan ons al doen voelen dat het lijf minder energie heeft. En ook onze vochthuishouding vraagt zorg en aandacht: we hebben dagelijks voldoende water nodig om in balans te blijven.

Wat is emotionele verwaarlozing? Er zijn dingen die niet gezegd hoeven te worden om voelbaar te zijn. Een kind dat alles lijkt te hebben, maar niet gevoeld wordt in wie het is. Een jeugd zonder klappen of grote drama’s, en toch met een diepe, stille eenzaamheid. Een leven dat goed lijkt te gaan — van buitenaf bekeken — maar van binnen voelt als een voortdurende poging om erbij te horen, om te bestaan, om kloppend te zijn.

Soms lijken we alles goed te doen — we communiceren, proberen te verbinden, houden rekening met de ander, stellen ons open, regelen, dragen, en blijven zoeken naar hoe het anders kan. En toch loopt het mis. Zoals in mijn eigen renovatieproces, waarin deadlines verschoven, kosten opliepen en ik steeds opnieuw mezelf de vraag stelde: Heb ik iets gemist? Had ik dit kunnen voorkomen? Het is een bekende reflex. Als iets misloopt, zoek ik de verantwoordelijkheid als eerste ....