De stille impact van emotionele verwaarlozing

Over wat we niet kregen, en wat dat in ons achterlaat

Wat is emotionele verwaarlozing?

Er zijn dingen die niet gezegd hoeven te worden om voelbaar te zijn. Een kind dat alles lijkt te hebben, maar niet gevoeld wordt in wie het is. Een jeugd zonder klappen of grote drama’s, en toch met een diepe, stille eenzaamheid. Een leven dat goed lijkt te gaan — van buitenaf bekeken — maar van binnen voelt als een voortdurende poging om erbij te horen, om te bestaan, om kloppend te zijn.

Emotionele verwaarlozing is misschien wel een van de minst zichtbare vormen van verwonding. Juist omdat het vaak niet is wat er wél gebeurde, maar wat er níét gebeurde: geen erkenning van gevoelens, geen spiegels, geen bedding voor kwetsbaarheid. Geen aanwezigheid die blijft als het lastig wordt, als je stil wordt of juist te veel. Geen innerlijke bodem die zegt: je bent er, ik zie je, ik ben hier.

Hoe het zich uit in het volwassen leven

En het laat sporen na. Soms in de vorm van een voortdurende zelftwijfel. Of in een diepe vermoeidheid die niet past bij het leven dat je leidt. Een streven naar perfectie, niet omdat het leuk is, maar omdat het veiliger voelt dan falen. Of altijd in de ander zijn, zonder jezelf nog te voelen. Velen die hiermee worstelen zeggen: “Ik weet niet wie ik ben zonder alles wat ik doe.”

En misschien is dat wel het kenmerkendst aan deze verwonding: dat je als kind jezelf opofferde om erbij te blijven horen. Niet omdat het je gevraagd werd, maar omdat je systeem aanvoelde dat er anders geen plek was. Dat jouw gevoelens te veel waren. Of te weinig. Dat jouw waarheid, hoe stil of wild ook, geen ruimte had. En dus paste je je aan. Onbewust. Lijfelijk. Liefdevol, eigenlijk — want het was jouw manier om verbonden te blijven.

Zoveel vormen, één gemis

De verhalen zijn verschillend. Een kind dat nooit grenzen kreeg — heel vrij gelaten, maar ook nooit gespiegeld in wat er in hem leefde. Een ander dat al jong naar een ander land werd gestuurd, in een kindertehuis geplaatst, wachtend op ouders die fysiek en emotioneel afwezig waren. Of die ogenschijnlijk ideale jeugd: intelligent, sociaal, succesvol. Maar nooit echt gezien in de lagen daaronder. Nooit gevoeld in zijn zachtheid, zijn kracht, zijn diepere zelf. En dan zijn er de gezinnen waar trauma stil werd weggestopt. Niet uitgesproken, maar wel voelbaar. Kinderen die feilloos de onderstroom oppikten, en hun eigen gevoelens opzijschoven om het systeem niet te verstoren. Wat deze verhalen gemeen hebben, is de afwezigheid van werkelijke afstemming. Geen spiegels waarin je jezelf kon herkennen, geen innerlijk welkom voor wie jij ten diepste was.

Het lichaam vergeet niet

En toch… Het lichaam vergeet niet. In ons lijf leeft nog steeds het kind dat voelde, dat verlangde, dat zich aanpaste. En juist daar — in het lichaam — begint vaak het helen. Niet met nieuwe overtuigingen of nog meer prestaties. Maar met vertragen. Voelen. Afstemmen. Niet op de ander, maar op jezelf. Op dat stille plekje in jou dat nog steeds wacht op welkom. Op gezien worden.

Wat heling betekent

Helen betekent niet dat we ons verleden herschrijven. Het betekent dat we in het nu ruimte maken voor wat er toen niet kon zijn. Dat we leren luisteren naar onze innerlijke signalen, ook als die klein of onhandig voelen. Dat we leren rusten in onszelf. En daar, in die rust, langzaam weer vertrouwen op wie we zijn — ook als we niets doen, niemand pleasen, niets bewijzen. Soms is dat een pijnlijk proces. Want het brengt ons terug naar wat we gemist hebben. Maar het opent ook een andere deur: die naar eigenheid, naar zachtheid, naar een contact dat echt is.

Je hoeft het niet alleen te doen

Soms is het helend om een ander naast je te hebben die wél kijkt, wél blijft, wél luistert zonder oordeel. Niet om jou te repareren — maar om je te helpen herinneren wie je altijd al was. Wil je ontdekken hoe jij gevormd bent, en wat er in jou tot leven wil komen? In mijn praktijk werk ik met mensen die het contact met zichzelf zijn kwijtgeraakt, of dat contact nooit echt konden ontwikkelen. Je bent welkom met alles wat je meebrengt — ook als je nog niet weet wat dat is.

#heling #emotioneleverwaarlozing #trauma #innerlijkkind #lichaamsgerichtetherapie #verbinding #zelfcompassie #jezelfzijn #biodynamischepsychologie