Rouw – samen het verlies dragen Rouw komt in veel gedaanten. Het is het verlies van een partner, van een gezin dat uit elkaar valt, van een werk dat stopt, een miskraam. Het is het besef dat dromen vervlogen zijn, dat relaties niet werkten zoals we hoopten. Het is het verlies van een dierbare, van gezondheid, van onbevangenheid, van de vitaliteit die ooit vanzelfsprekend leek.

Levendigheid is niet iets wat we moeten bereiken. Ze is er al — van nature, als een stroom die door ieder mens beweegt. In de kern van ons wezen is er een spontane beweging richting verbinding, groei en heelheid. Het leven zelf wil leven. Maar in de loop van de tijd raken we vaak iets van dat vrije stromen kwijt. We maken dingen mee die te veel zijn om te voelen, of waarvoor we nog geen woorden hebben. We leren onszelf beschermen, soms heel verfijnd.

In deel 1 schreef ik over hoe verliefdheid en echte liefde vaak vermengd raken met oude hechtingspijn en overlevingspatronen. De vraag die dan vaak opkomt is: wanneer heeft zo’n relatie kans, en wanneer is het juist wijs om te begrenzen of zelfs los te laten? Het antwoord is niet eenvoudig. Want elke relatie raakt wel iets van onze geschiedenis. De vraag is niet óf je getriggerd wordt, maar hóe je met die triggers omgaat – alleen én samen.

Een blik op verliefdheid vanuit lichaamsgerichte & trauma therapie.

Blog over eiwitten als bouwstenen voor lichaam en leven. Vitaliteit hangt niet alleen af van wat je eet, het gaat ook om innerlijke voeding.