Het is geen zwakte om anderen nodig te hebben. Het is menselijk. Toch hebben velen van ons geleerd dat afhankelijkheid iets is om te vermijden. Dat kracht betekent: zelfstandig zijn, alles zelf dragen, emoties beheersen, het alleen kunnen. Dat je pas veilig bent als je niemand meer écht nodig hebt. Maar diep vanbinnen weet het lichaam iets anders. Het herinnert zich dat we, om te kunnen leven, altijd in relatie staan.

De dans tussen afhankelijkheid en afstand: co-dependency en narcistische afweer in één persoon. Er is een waarheid die zelden zo wordt uitgesproken: wie co-dependent reageert, kan tegelijkertijd narcistische afweer kennen. Wie hard op de ander leunt om nabijheid te behouden, kan in hetzelfde moment innerlijk afsluiten en zeggen: “Ik heb jou niet nodig.” Het zijn geen tegenpolen, maar twee bewegingen van hetzelfde zenuwstelsel dat probeert overleven.

Als ik vertel dat ik lichaamsgericht therapeut ben, denken mensen vaak aan massage, ademhalingsoefeningen of mindfulness. Zulke vormen kunnen helpend zijn, maar waar ik in mijn werk naar verwijs, gaat dieper. Lichaamsgericht werken gaat niet over iets doen, maar over aanwezig zijn bij wat zich werkelijk laat voelen — in jouw lichaam, in het contact, in de onderstroom. Je lichaam draagt het geheugen van alles wat je hebt meegemaakt, ook van wat ooit te veel was om te voelen o

Veel mensen komen in mijn praktijk met dezelfde vraag: “We houden van elkaar. Waarom voelt het dan zo moeilijk?” We zijn gewend om liefde te zien als iets van het hart, een warm gevoel dat genoeg zou moeten zijn. Maar liefde leeft niet alleen in het hart. Ze woont in ons hele systeem: in ons zenuwstelsel, in ons ademritme, in hoe ons lichaam spanning loslaat of juist vasthoudt. Wanneer we intiem zijn met iemand, komen oude beschermlagen vanzelf naar boven.