Verslaving

Verslaving – een hunkering naar iets dat ooit ontbrak

Verslaving roept vaak beelden op van controleverlies, herhaling, afhankelijkheid. Maar als we wat dieper kijken, zien we geen zwakte of gebrek aan wilskracht—maar een innerlijke hunkering. Een zoeken naar iets dat ooit ontbrak.

In mijn praktijk kijk ik niet naar verslaving als een probleem dat “weg” moet. Ik kijk naar de mens die ermee leeft. Naar het verhaal eronder. Naar de pijn, de bescherming, de intelligentie van het systeem dat iets in stand houdt, omdat het (ooit) nodig was.

Verslaving is vaak een oplossing

Voordat verslaving een probleem werd, was het een oplossing.

·       Een manier om te kalmeren.

·       Om niet te hoeven voelen wat te veel was.

·       Om even grip te ervaren waar chaos was.

·       Om ergens contact te voelen, waar het ooit ontbrak.

Of het nu gaat om alcohol, eten, werk, sporten, roken, drugs, controle, denken, relaties of schermtijd—de verslaving is meestal geen ‘fout’, maar een signaal. Een manier waarop het lichaam en zenuwstelsel zeggen: ik kan dit niet alleen dragen.

Wat wordt er eigenlijk beschermd?

Onder verslaving zit vaak een laag van schaamte, leegte of innerlijke onveiligheid. Veel mensen die met verslaving worstelen, hebben ooit in hun leven ervaren dat er niet genoeg bedding was voor wat ze voelden. Dat hun emoties te veel waren, of juist genegeerd. Dat hun behoefte aan nabijheid, steun of regulatie niet werd beantwoord.

Het lichaam zoekt dan naar manieren om die spanning te dragen. En als het moet kiezen tussen verdoven of verdrinken, kiest het verdoving. Dat is niet zwak, dat is overlevingsintelligentie.

Waarom “gewoon stoppen” vaak niet werkt

Veel mensen proberen af te kicken met wilskracht. En soms lukt dat even. Maar als het onderliggende gemis niet wordt herkend, komt het vaak in een andere vorm terug. Of het leven wordt vlak en benauwd zonder de verdoving.

Echte verandering begint niet bij de verslaving zelf, maar bij het contact met dat wat eronder leeft. Met de pijn, de eenzaamheid, de onvervulde behoefte. En daar is veiligheid voor nodig. Vertraging. Een lichaam dat weer mag leren voelen, zonder overspoeld te raken.

Herstel is geen rechte lijn

In lichaamsgerichte therapie werk ik met het zenuwstelsel. Niet om je af te leren wat je ‘verkeerd’ doet, maar om je te helpen weer te voelen wat er is. Om je relatie met je binnenwereld te herstellen. Om de plekken te ontmoeten waar het ooit te veel was—op een manier die vandaag wel draaglijk is.

Herstel is geen rechte lijn. Het is een proces van vallen en weer opstaan. Van het leren herkennen van triggers. Van het opbouwen van zelf compassie, daar waar eerst zelf afwijzing was.

Verslaving gaat over verbinding—of het ontbreken ervan

Vaak is wat we zoeken via verslaving iets dat dieper gaat dan het middel zelf. We zoeken verbinding. Rust. Erkenning. Liefde. Geborgenheid.

Herken je iets van jezelf in dit verhaal? Of in je relaties?

In mijn praktijk werk ik met mensen die deze lagen in zichzelf willen herkennen, begrijpen en verzachten. Voel je welkom voor een sessie of een verkennend gesprek.

#verslaving #zelfcompassie #traumaheling #lichaamsgerichtepsychotherapie #narm #biodynamischepsychologie #therapiemetdiepgang