De onzichtbaarheid die blijft hangen. Over verdwijnen als aanpassing, en de weg terug naar jezelf. Soms is het alsof niemand je ziet. Niet omdat je je verstopt, maar omdat je nog leeft in een oude beweging van verdwijnen. Van kleiner worden. Van geen ruimte innemen, om niet te veel te zijn. En het gekke is: harder praten helpt niet. Opvallender zijn ook niet. Meer geven, uitleggen, bewijzen — het maakt het alleen maar leger.

Verslaving roept vaak beelden op van controleverlies, herhaling, afhankelijkheid. Maar als we wat dieper kijken, zien we geen zwakte of gebrek aan wilskracht—maar een innerlijke hunkering. Een zoeken naar iets dat ooit ontbrak. In mijn praktijk kijk ik niet naar verslaving als een probleem dat “weg” moet. Ik kijk naar de mens die ermee leeft. Naar het verhaal eronder. Naar de pijn, de bescherming, de intelligentie van het systeem dat iets in stand houdt, omdat het (ooit) nod

Als iets toxisch voelt — over relaties, pijn en innerlijk contact Het woord toxisch wordt steeds vaker gebruikt om relaties of dynamieken...

“Narcisme.” Een woord dat snel valt. In de media, in relaties, in therapie. Vaak als label, soms als oordeel. Maar wat bedoelen we er eigenlijk mee? In mijn praktijk kijk ik niet naar mensen als een verzameling stoornissen of labels. Ik kijk naar de mens als geheel. Naar wat iemand in zijn of haar leven heeft moeten doen om te overleven, zich staande te houden, erkenning of veiligheid te vinden. En narcisme zie ik dan niet als ‘fout’, maar als een menselijke aanpassing aan e

“Mijn buik voelt al zo lang opgezet, ik wil er vanaf.” “Ik pieker de hele dag door, het moet stoppen.” “Mijn schouders doen pijn, waarom laat mijn lichaam me niet gewoon met rust?” “Ik ben aangekomen rond mijn heupen, en niks werkt om het kwijt te raken.” Herkenbaar? Veel mensen die ik begeleid in mijn praktijk komen met een soortgelijke wens: ik wil ergens van af. Van een klacht, een gevoel, een spanning, een bepaald patroon. En begrijpelijk ook. Het voelt ongemakkelijk, on

Op een mooie dag zaten we, mijn broertje en ik, op de achterbank in de auto met in iedere hand een snoepje. Mijn moeder zat voor in de...