Presentie en Belichaming

Thuiskomen in wie je bent

Soms zijn we ergens, maar voelen we onszelf nauwelijks. We voeren gesprekken, maken keuzes, leven ons leven — maar vanbinnen is er afstand. Verdoving. Afwezigheid.

Presentie betekent: ik ben hier.

Niet alleen met je hoofd, maar met je hart, je buik, je adem, je cellen.

Belichaming betekent: ik bewoon mezelf.

Je lichaam is geen object of voertuig, maar een levend, voelend thuis waar jij mag wonen. Voor mensen die de last van trauma dragen is dit geen vanzelfsprekende ervaring. Want ooit, was het misschien te pijnlijk, te intens of te gevaarlijk om volledig aanwezig te zijn in je lijf.

Waarom raken we onze belichaming kwijt?

·       Omdat we als kind leerden om onszelf af te splitsen.

·       Omdat emoties en sensaties te veel waren om te dragen.

·       Omdat er niemand was die ons zacht, afgestemd en liefdevol terugbracht in ons lichaam.

Het lichaam werd toen iets wat je moest controleren, negeren of verlaten.

Presentie werd vervangen door alertheid, aanpassen of overleven.

Wat is het verschil tussen doen en zijn?

In onze cultuur worden we vaak beoordeeld op wat we doen. Maar heling begint niet in het doen, maar in het zijn.

In lichaamsgerichte therapie leren we weer zakken in ons lijf. We ontdekken hoe het is om níet te ‘fixen’, maar om te voelen.

In biodynamische therapie werken we met subtiele signalen van het lijf: adem, stroming, impulsen. We luisteren naar de wijsheid die al aanwezig is — onder de spanning, onder de afweer.

NARM helpt ons terugkeren naar wie we zijn voorbij onze overlevingsstrategieën. Niet door terug te graven in trauma, maar door nu te voelen: kan ik mezelf ervaren in dit moment — met zachtheid, met nieuwsgierigheid, met compassie?

Belichaming is:

·       Je adem voelen zonder hem te sturen.

·       Je voeten voelen op de grond, zonder iets te hoeven doen.

·       Aanwezig zijn bij een emotie zonder erin te verdwijnen.

·       Je ruimte innemen — in je lichaam, je stem, je keuzes.

·       Voelen dat je bestaat, ook als niemand naar je kijkt.

Presentie is een uitnodiging, geen prestatie

Je hoeft niet “perfect belichaamd” te zijn. Soms is even voelen dat je je schouders optrekt al een beweging naar binnen. Soms is het erkennen dat je níet in je lijf bent het begin van terugkeer.

Presentie begint met mildheid. Met jezelf uitnodigen. Met blijven, waar je vroeger misschien verdween.

Wil je je lichaam weer als thuis ervaren?

In mijn praktijk werk ik met aandacht, afstemming en zachtheid aan de terugkeer naar jouw lijf. Je hoeft niets te forceren. Je mag voelen wat er is.

Je mag aanwezig zijn. In stukjes. In stilte. In jouw ritme.

Je bent welkom — helemaal.

Ook met je afwezigheid.