Taal… zo vaag! Accepteren is een werkwoord, het draagt de suggestie in zich dat je iets moet doen en het kan zelfs de indruk wekken dat je er voor moet werken. Ik denk dat werkwoorden ouderwets zijn, we werken ons allemaal een slag in de rondte met stress als resultaat. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Ik heb de indruk dat we in een tijd leven waar we meer baat hebben bij moeiteloos aanwezig zijn, in het hier en nu, zodat we onszelf trouw zijn en vanuit onze essentie leven.
Heel natuurlijk!
Eenvoudig gezegd en toch blijkbaar niet makkelijk vanuit het referentiekader waarin we leven.
Om tot acceptatie te komen, kun je verstillen.
Dat is iets anders dan het opgeven, overboord gooien, berusten in iets uit machteloosheid. Je gaat dan vanuit je huidige begrip naar een dimensie die vormloos is. Vanzelfsprekend geef je dan geen energie aan jouw idee over acceptatie, verlangens, verwachtingen, problemen, oplossingen. Ook niet aan alles wat je al (denkt te) begrijpen en wat je al weet of wil weten. Je begeeft je in een ruimte binnenin jou die stil is. Op de terugweg naar buiten komt iets van die vormloze dimensie mee tot nieuwe vorm, vernieuwd begrip.
Willen we van ouderwets naar modern, dan keuren we het ouderwetse af en het moderne keuren we goed. Dat geeft schuring, want we oordelen over wat goed is en wat niet. Dat geeft een tweedeling, een afgescheiden gevoel. Vernieuwen houdt in dat het ouderwetse mee gaat in de vernieuwde vorm. Het zou toch zonde zijn als je alles wat je al was zomaar weggooit, omdat je nu jouw nieuwe versie wil zijn. Recyclen lijkt me duurzamer. We gaan uit van heelheid. Dat maakt accepteren eenvoudig, je hoeft niets los te laten, je hoeft niets te veranderen, je hoeft niets te doen. Als je jezelf vanuit alle aspecten waar kunt laten zijn, is dat werkelijk accepteren.
Wil je in je leven iets anders, word dan stil en neem de voorbijkomende sensaties waar. Bestempel het niet als goed of als niet goed (genoeg), dat veroorzaakt weerstand (pijn, gedoe, etc.) en is een verspilling van energie. Wees simpelweg stil, ervaar de sensaties via je lichaam in alle eenvoud. Je zult merken dat je van de oude vorm naar vormloos gaat en vanuit vernieuwde vorm weer wakker wordt, aanwezig bent.
Acceptatie is dan vanzelfsprekend. Je hebt het hele spectrum waargenomen, zonder te hoeven kiezen tussen vorm of vormloos. Het middelpunt vond jou.
Zo is ook mijn waardering voor het woord acceptatie vernieuwd☺. Taal…. Zo helder!